- PRAEFATIO
- PRAEFATIOin Communione Romana, pars est Missae seu Liturgiae Eccles. precatio nempe praecedens Canonem Missae et praelocutio totius orationis sequturae. Alcuinus, de Div. Offic. Hucusque Praefatio, i. e. praelocutio populi, hinc sequitur exhortatio, Sursum corda, etc. In Missali Mozarabico Illatio dicitur. Cuius auctorem Dionysium quidam faciunt, Leonem alii, utrumque Sancti nomine in Eccles. Romana insignem: nonulli Gelasium Pontific. Pelagius II. in Ep. ad episc. Germ. et Gall. novem Praefationes cantari instituit, quas in Ordine Romano inscriptas observare est; unam in Albis Paschalibus, aliam de Ascensione Domini, tertiamde Pentecoste, quartam de Natali Domini, quintam de Apparitione Domini, sextam de Apostolis, septimam de Trinitate, octavam de Cruce, nonam in Ieiunio et Quadragesima. Gregorius decimam de S. Andrea addidit, denique Urbanus II. undecimam, de B. Maria, A. C. 1095. Vide Carolum du Fresne Glossar. Dominicus Macer. hac de re ita habet Infra: Octavam solet eiusdem Octavae praefatio rec???re aliquibus tamen casibus exceptis, ut e. g. in feriis privilegiatis, in quibus praefatio communis dicitur; unde in Missa Litaniarum maiorum dicitur fertalis praefatio temporis Paschalis. Praeterea, in quatuor temporibus, quae infra Octavam B. Mariae occurrere solent, dici debat praefario communis ferialis. Idem observandum in Vigiliis S. Iohannis Bapt. S. Petri et Pauli infra Octavam Corporis Christi occurrentibus. Et Frater eius, Antiquitus in praefatione Missae narrabatur compendiose vita illius Sancti de quo celebratur festum. Baron. A. C. 109. num. 5. Fortasse ideo Praefatin dicebatur, quia erat panegyris illius Sancti, ideoque fortassis laudes Praefatio appellabantur, quia in eis Sancti currentis narrabantur laudes. Uterque in Hierolex. etc.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.